Dag 2 en 3

Donderdagmiddag (voor het boodschappen doen) gingen een aantal van de groep een rondje in de buurt doen. Je krijgt hier het idee alsof je honderd jaar terug gaat in de tijd, door de half afgemaakte, oude gebouwen en het gebrek aan goede voorzieningen voor het ophalen van afval. Wel kun je genieten van mooie uitzichten, aangezien Amman op verschillende heuvels is gebouwd. De kerk ligt tussen twee van deze heuvels in, dus we hadden na een klim een mooi uitzicht over de kerk en de stad.

Na de wandeling zijn alle vrouwen boodschappen gaan doen (dus niet 'shoppen') en volgens Jonathan, de projectleider, deden ze dat in recordtijd. Alle mannen gingen naar de mannenontmoeting en het mannencafé van de kerk. Met elkaar haalden we de gemiddelde leeftijd aardig naar beneden, we gokken dat de mannen zo tussen de 40 en 60 jaar waren. Samen zongen ze vol passie liederen in het Arabisch en luisterden ze naar een schriftlezing en preek die door mannen uit de groep werden gedaan. Waar we in Nederland tijdens de preek alleen zitten en luisteren, gaan ze hier opeens staan en met elkaar in discussie (inclusief Arabisch temperament) over wat er gezegd wordt. Helaas werd er alleen Arabisch gesproken en gezongen, maar we hebben alle indrukken in ons opgenomen. Na de mannenontmoeting in de kerk, ontmoeten de mannen elkaar (opnieuw) beneden in het café, waar ze 3-in-1-koffie (oploskoffie waar al suiker en melk in zit) met volle eetlepels suiker en melkpoeder drinken. Wij hielden het bij thee en koffie zonder extra lepels. In het café worden spelletjes gespeeld, wordt er gepingpongd en wordt er over koetjes en kalfjes gepraat. Dat laatste was vrij letterlijk, want Auke kreeg al een vraag of koeien in Nederland nou echt melk gaven. Qua pingpongen kunnen we het nog niet helemaal winnen van de Irakezen, maar des te leuker waren de potjes voor hen. Na een aantal potjes verloren te hebben en na wat gesprekken te hebben gevoerd, kwamen de mannen precies op tijd terug voor het eten wat door de vrouwen werd klaargemaakt (geen zorgen, binnenkort zijn de rollen omgedraaid als de vrouwen naar het vrouwencafé gaan). Na de lekkere pasta hebben we de dag afgesloten met wat liedjes (bijzonder om dat tussen de moskee-oproepen te doen).

Vrijdagochtend ontbeten we met vers brood met falafel, maar ons Nederlands broodbeleg mocht ook niet ontbreken. Na het ontbijt zijn we in drie groepen gesplitst en zijn we op huisbezoek geweest bij Irakese vluchtelingen die hier in Amman wonen. We werden in elk huis op dezelfde manier en enorm gastvrij verwelkomd met water, koffie of thee en (zelfgemaakte) koekjes. Tijdens de bezoeken konden we de vluchtelingen vragen stellen over hun achtergrond, hun kinderen en hoe ze hun leven in Jordanië ervaren. Alle vluchtelingen zijn hier op doorreis naar landen als Canada of Australië, aangezien deze landen (nog steeds) vluchtelingen verwelkomen, in tegenstelling tot de Verenigde Staten en landen in Europa. Het is lastig om te zien dat sommige mensen heel erg lang moeten wachten totdat ze aangenomen worden om te emigreren, enkele vluchtelingen wachten al 4 jaar en sommigen zagen hun familieleden al vertrekken, maar bleven zelf achter. Door regels van de overheid kunnen Irakese vluchtelingen hier niet werken en zijn ze dus volledig afhankelijk van de steun van kerk. Buiten de activiteiten in de kerk hebben ze dan ook vrij weinig te doen. We konden de families tijdens de huisbezoeken een coupon geven waarmee ze in een winkel in de buurt voor een bepaald bedrag boodschappen kunnen doen, ook konden we de kinderen wat kleurboeken en knuffels geven.

Na de huisbezoeken hadden we een snelle maaltijd en even wat tijd om te rusten voordat het jongerenprogramma begon. Tijdens het programma zongen de jongeren in het Arabisch en preekte pastor Waffi over Lucas 19:29-47. Een deel van de groep kreeg vertaling van een van de projectmedewerkers, maar een ander deel mocht de preek in het Arabisch volgen. Pastor Waffi vertelde over verantwoord omgaan met de vrijheid die God je geeft. Na de preek (en een korte samenvatting door de mensen die wel vertaling hadden gehad) gingen we met de jongeren naar het café om spelletjes te doen. Wieke en Mariëlle hadden een drietal spelletjes voorbereid om met de jongeren te doen. De jongeren waren enorm enthousiast en bijna niet stil te krijgen en deden echt alles om te winnen. In teamverband moesten ze zonder te praten iedereen op volgorde van jong tot oud zetten, met behulp van ballonnen plastic bekertjes van tafel af blazen en moesten ze uit hun hoofd de bijbelboeken op volgorde opschrijven. Om te winnen, wat hier echt een ding is, werd er bij elke tafel stiekem (maar toch wel overduidelijk) een telefoon gebruikt. Het werd dus eerder een overschrijfwedstrijd. Het winnende team won een zak stroopwafels, die ze binnen no time open en op hadden, gelukkig hebben we er nog meer om uit te delen. Na de spellen sloten we af met potjes pingpong en gingen de jongeren weer naar huis.

Vanavond gaan we nog een avondwandeling maken en tanken we bij voor morgen. We gaan dan naar de citadel en mogen een afscheidsfeest van een projectmedewerker meemaken.